காதல் காயமாய் உயிரை குடித்த கதை
மௌனமான கண்களில் மெழுகுபோல் உருகும் நேசம்,
மனதுக்குள் மூழ்கிய மழையில் இருந்தது ஆசை ஓசை.
புன்னகையோடு வந்தாள், பூவென மலர்ந்தாள்,
அவளின் வார்த்தை ஒவ்வொன்றும் நெஞ்சில் ஓவியமாய்ப் பதிந்தது.
அவள் விழிகளிலே எதிர்காலம் கண்டான்,
அவள் ஆசைகளில் தன்னைத் தொலைத்தான்.
அவளுக்காக உலகத்தை எதிர்த்தான்,
அவளுக்காகவே உயிரையும் தியாகம் செய்தான்.
ஆனால், அவள் வேறு நிழலில் நடந்து சென்றாள்,
நம்பிக்கையைக் கவிழ்த்தாள், நரகமாக உயிரை மாற்றினாள்.
மனத்தில் பொங்கி எழுந்த கோபம் காதலைத் தாக்கியது,
காதலில் பிறந்த தீயே காதலைக் கொன்று விட்டது.
"நீயாகத்தான் வாழும் என் உயிர்" என்றவன்,
"நீயாகத்தான் முடியும் என் உயிர்" என முடிவுசெய்தான்.
காதலில் தோற்கும் விழிகள் இரத்தமாய் மலர்ந்தன,
பாசத்தின் பெயரில் நடந்தது பயங்கர வனச்சட்டம்.
ஒரு புன்னகை ஒரு உயிரை எடுத்துச் சென்றது,
ஒரு வஞ்சக காதல் ஒரு மனிதனைக் கொலை செய்தது.
காதல் என்ற புனித சொல் இங்கு குற்றம் சுமந்தது,
கொலைக்கு காரணமான காதல் – பிழையான உணர்வு.
இனிமேல் அவனின் இதயம் எதையும் நம்பாது,
காதல் என்ற வார்த்தை அவனுக்கே இருண்மையாய் மாறியது.
உண்மையான காதல் என்றால் உயிர் கொடுப்பது அல்ல,
அது நம்பிக்கையையும், விட்டுக்கொடுப்பதையும் மையமாக்கும்.
No comments:
Post a Comment